BADANIE GENU DPYD

Badanie genu DPYD jest niezwykle istotne dla pacjentów, którzy otrzymują chemioterapię fluoropirimidynową, taką jak 5-fluorouracyl (5-FU) lub kapecytabina. Gen DPYD koduje białko dyhydrogenazę dihydropirymidynową, które jest odpowiedzialne za metabolizm tych leków. Mutacje w genie DPYD mogą prowadzić do niedoboru aktywności enzymu, co z kolei może powodować zwiększone ryzyko toksyczności i poważnych działań niepożądanych.

Poprzez zastosowanie celowanego badania metodą qPCR jesteśmy w stanie zidentyfikować różnorodne polimorfizmy genetyczne w genie DPYD, w tym najczęstsze mutacje, takie jak DPYD*2A (IVS14+1G>A, c.1905+1G>A, rs3918290), DPYD*13 (c.1679T>G, rs55886062), DPYD D949V (c.2846A>T, rs67376798), DPYD*6 (c.2194G>A, rs1801160) and DPYD IVS10 (c.1129-5923C>G, rs75017182). Zakres naszego badania jest zgodny z wytycznymi Europejskiego Towarzystwa Medycyny Onkologicznej (ESMO) i obejmuje analizę genotypu, która pomaga lekarzom w dostosowaniu dawkowania chemioterapii i minimalizowaniu ryzyka działań niepożądanych.

Wyniki badania genetycznego genu DPYD dostarczane przez Laboratorium Genetyczne GENOS są precyzyjne, niezawodne i szybkie. Otrzymaliśmy certyfikat międzynarodowej organizacji kontrolującej laboratoria genetyczne: GenQA w zakresie badania polimorfizmów DPYD. Oferujemy wykonanie diagnostyki w ciągu 5 dni roboczych co jest najkrótszym czasem oczekiwania w Polsce (badania własne).

Cennik badań genetycznych laboratorium GENOS

Informacja dla lekarzy

W dniu 13 marca 2020 r. Komitet ds. Oceny Ryzyka w Farmakowigilancji (PRAC) Europejskiej Agencji Leków (EMA) zalecił przeprowadzenie testów na deficyt dehydrogenazy dihydropirydynowej (DPD) u pacjentów otrzymujących fluorouracyl podawany w formie zastrzyków lub infuzji oraz powiązane leki, takie jak kapecytabina i tegafur, które w organizmie przekształcają się w fluorouracyl, przed rozpoczęciem leczenia.

Fluorouracyl i jego proleki są stosowane w leczeniu różnych rodzajów nowotworów. Leki zawierające kapecytabinę i tegafur są dopuszczone do obrotu przez EMA i są dostępne pod nazwami handlowymi Xeloda, Teysuno, a także jako różne leki generyczne zawierające kapecytabinę. Niektóre leki zawierające tegafur i kapecytabinę również uzyskały zezwolenie do stosowania.

Niedobór dyhydrogenazy dihydropirymidynowej

Niedobór DPD powoduje gromadzenie się fluorouracylu we krwi, co może prowadzić do poważnych i zagrażających życiu skutków ubocznych, takich jak neutropenia, neurotoksyczność, ciężka biegunka i zapalenie błony śluzowej jamy ustnej. Do 8% populacji rasy kaukaskiej ma niskie poziomy działającego enzymu DPD, a do 0,5% w ogóle nie posiada tego enzymu.

Zalecenia PRAC

PRAC ocenił dostępne dane i zalecił podjęcie następujących działań w celu zapewnienia bezpiecznego stosowania fluorouracylu i powiązanych leków:

Zaleca się przeprowadzenie testów na niedobór DPD u pacjentów przed rozpoczęciem leczenia fluorouracylem podawanym w formie zastrzyków lub infuzji, kapecytabiną i tegafurem. Można to zrobić sprawdzając obecność określonych mutacji w genie DPYD, które wiążą się z większym ryzykiem wystąpienia poważnych skutków ubocznych. Należy wziąć pod uwagę odpowiednie wytyczne kliniczne.

Pacjentom ze znanym całkowitym niedoborem DPD nie wolno podawać fluorouracylu podawanego w formie zastrzyków lub infuzji, kapecytabiny ani tegafuru, ponieważ całkowity brak działającego enzymu DPD stawia ich w większym ryzyku wystąpienia poważnych i zagrażających życiu skutków ubocznych.

U pacjentów z częściowym niedoborem DPD należy rozważyć rozpoczęcie leczenia tymi lekami w niższych dawkach; ponieważ skuteczność niższej dawki nie została ustalona, dawki można zwiększać po bezpiecznym przyjęciu poprzednich dawek, jeśli nie występują poważne skutki uboczne. Regularne monitorowanie poziomów fluorouracylu we krwi pacjentów otrzymujących lek w postaci ciągłej infuzji może poprawić efektywność leczenia.

Badanie przed leczeniem lub dostosowanie dawki na podstawie aktywności DPD nie są potrzebne u pacjentów stosujących miejscowo fluorouracyl. Wynika to z faktu, że ilość fluorouracylu wchłanianego przez skórę do organizmu jest nieznaczna, a bezpieczeństwo stosowania miejscowego fluorouracylu nie powinno zmieniać się u pacjentów z częściowym lub całkowitym niedoborem DPD.